Z powyższego wykazu widać, że czynniki uciążliwe są z reguły związane z niedostosowaniem warunków pracy do możliwości człowieka czyli występują na nieergonomicznych stanowiskach pracy. Natomiast w zależności od poziomu oddziaływania, czasu występowania, a także indywidualnych cech pracownika czynnik uciążliwy może stać Zgodnie z przepisami Kodeksu pracy, Minister Pracy i Polityki Socjalnej w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej określa, w drodze rozporządzenia, wykaz najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy. Od 17 stycznia 2020 roku obowiązuje nowy wykaz wartości Zmiany w prawie. Data dodania: 11.05.2020. Nowelizacja Kodeksu pracy, która weszła w życie 1 stycznia 2019 roku, zniosła obowiązek przeprowadzania okresowych szkoleń BHP dla około 5 mln pracowników administracyjno-biurowych. Nowelizacja niektórych ustaw w celu wprowadzenia uproszczeń dla przedsiębiorców w prawie podatkowym i Skorzystają miliony. Autor: oprac. ML • Źródło: Rynek Zdrowia • Opublikowano: 07 listopada 2023 19:01. 17 listopada zmienią się przepisy dotyczące bezpieczeństwa i higieny pracy na stanowiskach wyposażonych w monitory. W Refundowany przez pracodawcę ma być zakup nie tylko okularów, ale i szkieł kontaktowych. Kodeks pracy 2023 – ważniejsze zmiany. Praca zdalna, nowe rodzaje urlopów oraz zmiany w umowach na okres próbny to tylko część zmian, jakie mają wejść w życie w 2023 roku w polskim prawie pracy. Nowe przepisy docelowo będą miały znaczny wpływ zarówno na warunki pracy pracowników, jak i poszerzenie możliwości pracodawców w na powierzchnię, dla pracowników przebywających na tych stanowiskach pracy dłużej niż przez 2 godziny. 3. W przypadku gdy temperatura powietrza mierzona termometrem suchym na stanowiskach pracy przekracza 33°C, mogą być prowadzone tylko prace w ramach akcji ratowniczej. Brak 445b. 1. W zakładach górniczych wydobywających L1yAQS. Aktualności Warszawa, 25 października 2021 r. OPINIA GŁÓWNEGO EKSPERTA ZPP DS. RYNKU PRACY DOT. NAJWAŻNIEJSZYCH ZMIAN W PRAWIE PRACY NA PRZEŁOMIE 2021 I 2022 ROKU Końcówka roku 2021 i rok 2022 to czas wielu zmian w przepisach prawa pracy. Zmiany te wywołane będą zarówno koniecznością implementacji przepisów unijnych do prawa krajowego jak i prawodawstwem krajowym. Niektóre zmiany przybrały już wymiar propozycji konkretnych przepisów – jak choćby te wynikające z Polskiego Ładu, czy dotyczące systemu ubezpieczeń społecznych – inne dotychczas jeszcze nie zostały przedstawione do konsultacji mimo, iż czasu na ich wdrożenie coraz mniej. Poniżej krótko omawiam najważniejsze moim zdaniem przygotowywane przepisy. Chronologicznie rzecz ujmując zacząć powinnam od dyrektywy o sygnalistach i wynikającego z niej obowiązku wdrożenia (do przepisów najpierw prawa krajowego a następnie zakładowego) rozwiązań whistleblowingowych. W poniedziałek 18 października na stronach Rządowego Centrum Legislacji ukazał się projekt ustawy. Warto zwrócić uwagę na fakt, iż wprowadzane przez przedsiębiorców – zgodnie z zapisami ustawy – procedury/regulaminy będą stanowiły źródło prawa pracy w rozumieniu art. 9 Ponadto w mojej ocenie kluczową kwestią jest brak w ustawie przepisów określających długość trwania ochrony dla sygnalisty. Czy ochrona ta ma być bezterminowa? Wydaje się, że ta kwestia powinna zostać poddana szerokiej dyskusji przed ostatecznym uchwaleniem ustawy. Przypomnijmy, że czas na implementację dla największych podmiotów mija 16 grudnia 2021 r. Polski Ład Kolejne zmiany czekające rynek pracy w 2022 r. dotyczą przepisów związanych z Polskim Ładem. W tym zakresie zmian będzie sporo, bardziej i mniej korzystnych z punktu widzenia pracowników i przedsiębiorców. Mówimy tu o: wzroście kwoty wolnej od podatku do wysokości 30 000 zł. Kwota zmniejszająca podatek dostępna będzie dla wszystkich podatników rozliczających się według skali podatkowej (zatem nie będzie dotyczyć osób rozliczających się podatkiem liniowym, ryczałtem lub kartą podatkową); zmianie skali podatkowej – podniesieniu do 120 000 zł kwoty, od której stosowana będzie podwyższona skala podatkowa (tzw. drugi próg podatkowy). Zatem 32% zaliczka pobierana będzie dopiero od przychodów powyżej 120 000 zł. Poniżej zaliczka na podatek wynosić będzie 17%; uldze dla tzw. „klasy średniej”, która dotyczyć ma osób zarabiających rocznie do 133 692 zł. Warto zaznaczyć, że przekroczenie tej kwoty choćby o złotówkę spowoduje utratę prawa do ulgi. Może to być o tyle kłopotliwe, że wielu przedsiębiorców na koniec roku kumuluje dodatkowe nagrody, czy premie dla pracowników. Stąd ważne będzie planowanie wydatkowania budżetów osobowych tak, aby nagroda przyznana pracownikowi pod koniec roku nie straciła dla niego wymiaru motywacyjnego w związku z tym, że jej otrzymanie pozbawi go prawa do ulgi; wprowadzeniu 0% podatku dochodowego od osób fizycznych dla pracowników w wieku emerytalnym. Jest to rozwiązanie mające zachęcić do aktywności zawodowej. Podatku dochodowego od stycznia 2022 r. nie będą płacić osoby mające uprawnienia emerytalne ale z nich rezygnujące na rzecz pozostania w zatrudnieniu. Zwolnienie z podatku ma obowiązywać do kwoty 115 528 zł (30 000 zł + 85 528 zł). Dla przedsiębiorców rozwiązanie to wiązać się będzie z dodatkowym obowiązkiem zebrania od pracowników, których ulga będzie dotyczyć, oświadczeń potwierdzających rezygnację przez nich z pobierania emerytury. Dopiero posiadanie takiego oświadczenia umożliwi pracodawcy zaniechanie poboru zaliczki na podatek dochodowy od uprawnionego pracownika; zmianach w składce zdrowotnej, a konkretnie o braku możliwości odliczania 9% składki zdrowotnej od podatku dochodowego. Obecnie składka zdrowotna wynosi 9 proc. dochodu, ale 7,75% część składki podlega odliczeniu od podatku. Od 1 stycznia 2022 takiej możliwości już nie będzie. Ustawodawca od 2022 r. chce ponadto obejmować ubezpieczeniem zdrowotnym osoby powołane do pełnienia funkcji na mocy aktu powołania, które z tego tytułu pobierają wynagrodzenie (chodzi tu o członków zarządu, członków Komisji Rewizyjnej, prokurentów oraz członków komisji egzaminacyjnych). Obowiązek ubezpieczenia zdrowotnego ww. osób będzie powstawał z dniem powołania, a wygasał z dniem odwołania; planowanym oskładkowaniu umów zlecenia – zakładającym likwidację tzw. zbiegu tytułów do ubezpieczenia. Po wprowadzeniu zmian, każda umowa zlecenia będzie odrębnym tytułem do ubezpieczeń społecznych. Nowelizacja ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych Duże zmiany czekają system ubezpieczeń społecznych w zakresie pozyskiwania przez ZUS informacji o ubezpieczonych. Znowelizowana ustawa daje Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych kilka nowych możliwości kontroli wykorzystania zwolnień lekarskich. Od 1 stycznia 2022 r. ZUS będzie mógł bezpośrednio od ubezpieczonych i płatników składek (czyli zarówno pracowników jak i przedsiębiorców/pracodawców) pozyskiwać bezpłatnie dane i informacje w zakresie niezbędnym do ustalenia prawa do zasiłków, ich wysokości, podstawy wymiaru oraz do ich wypłat. Jakkolwiek nieprecyzyjne regulacje art. 61a ustawy zasiłkowej pozostawiają w tym zakresie wątpliwość, zasadne jest oprócz literalnego także celowościowe interpretowanie tego przepisu. Wykładnia celowościowa wskazuje, że ZUS może pytać o informacje tylko tych ubezpieczonych i płatników, których badanie zasadności udzielenia zwolnienia dotyczy, nie zaś wszystkich ubezpieczonych i płatników (czyli potencjalnie np. banki, ubezpieczalnie i operatorów telefonii komórkowej o ich klientów). Nowe regulacje pozwolą także na przekazanie zawiadomienia o terminie wezwania ubezpieczonego na badania do lekarza orzecznika telefonicznie. Dodatkowo ZUS będzie wysyłał zawiadomienia do ubezpieczonego o terminie badania na adres do doręczeń elektronicznych wpisany do bazy adresów elektronicznych, poza tym przez operatora wyznaczonego z wykorzystaniem publicznej usługi hybrydowej jak również za pomocą operatora pocztowego, pracowników ZUS lub innych upoważnionych osób oraz za pośrednictwem pracodawcy. Rozszerzy się zatem liczba możliwych do wykorzystania w procesie kontroli kanałów dostarczania i gromadzenia informacji. Oprócz powyższych rozwiązań do nowelizacji ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych wprowadzono szereg innych, istotnych zmian: Jedną z najważniejszych dla zatrudnionych będzie skrócenie od 1 stycznia 2022 roku okresu pobierania zasiłku po ustaniu ubezpieczenia (czyli po rozwiązaniu umowy) do 91 dni. Dotychczas taki zasiłek przysługiwał za pełny okres zasiłkowy tj. 182 dni. Ponadto od przyszłego roku zmianie ulegnie sposób zaliczania okresów niezdolności do pracy do okresu zasiłkowego. Na podstawie wprowadzonego przepisu wszystkie okresy nieprzerwanej niezdolności do pracy (z wyjątkiem ciąży) oraz okresy niezdolności do pracy z przerwami nie dłuższymi niż 60 dni będą wliczane do jednego okresu zasiłkowego. Rodzaj choroby nie będzie mieć tu znaczenia. To rozwiązanie na pewno ułatwi płatnikom rozliczanie i kontrolę zatrudnionych korzystających z długotrwałych zwolnień lekarskich. Kolejną zmianą, o której należy wspomnieć, będzie podwyższenie zasiłku chorobowego za okres pobytu w szpitalu z dotychczasowych 70% do 80% podstawy wymiaru. Inną wartą wspomnienia jest zmiana polegająca na przyznaniu – w razie śmierci pracodawcy – prawa do zasiłku macierzyńskiego oraz do zasiłku w wysokości zasiłku macierzyńskiego wszystkim uprawnionym. Dla przedsiębiorców natomiast kluczową zmianą będzie skrócenie do 5 lat możliwości dokonywania korekt składanych deklaracji. Skrócenie okresu uniemożliwi niektórym płatnikom odzyskanie części nadpłaconych składek i wyegzekwowanie korzystnych dla siebie rozstrzygnięć sądowych w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych, jeżeli postępowanie w tych sprawach będzie trwało długo. Dotychczas płatnicy mogli dokonywać korekt bezterminowo. Od deklaracji składanych po styczniu 2022 r. po wyczerpaniu pięcioletniego okresu korekty na kontach ubezpieczonych będą mogły być dokonywane wyłącznie na podstawie prawomocnych orzeczeń sądowych. Dokumenty rozliczeniowe korygujące za okresy od stycznia 1999 r. do grudnia 2021 r. ZUS przyjmie wyłącznie do 1 stycznia 2024 r. Dyrektywa work – life balance I wreszcie kolejny duży blok zmian w przepisach prawa pracy czeka nas od 2 sierpnia 2022 roku i wynika z obowiązku implementacji zapisów Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1158 w sprawie równowagi między życiem zawodowym a prywatnym rodziców i opiekunów. Akt prawny normuje zagadnienia związane z godzeniem pracy zawodowej z opieką nad członkami rodziny. Co ważne nie tylko nad dziećmi, choć większość zapisów dyrektywy odnosi się do urlopów związanych z rodzicielstwem. I tak, kwestie w zakresie urlopu ojcowskiego są określone w art. 4. Dyrektywy. Przyznaje ona ojcom prawo do urlopu w wymiarze 10 dni roboczych. Prawo do tego urlopu jest ściśle związane z faktem narodzenia dziecka, stąd urlop powinien zostać wykorzystany w okresie okołoporodowym (przed lub bezpośrednio po narodzinach). Polskie przepisy prawa pracy realizują częściowo założenia dyrektywy dotyczące urlopu ojcowskiego. Zgodnie z polskim Kodeksem pracy ojcu przysługuje dwutygodniowy urlop (14 dni), który może zostać przez niego wykorzystany do ukończenia przez dziecko 2 roku życia w maksymalnie 2 częściach (art. 1823 Pytanie zatem, czy przepisy polskie korzystniejsze w zakresie okresu na jego wykorzystanie (do 2 roku życia, a nie tuż po narodzinach) pozostaną bez zmian. Trudno sobie wyobrazić, żeby ugruntowane już i chętnie wykorzystywane rozwiązania miały podlegać zmianom. Moim zdaniem dotychczasowe zapisy pozostaną w brzmieniu obowiązującym. Kolejnym rodzajem urlopu przewidzianym w art. 5 dyrektywy jest urlop rodzicielski, także unormowany w polskich przepisach. Jednakże dyrektywa istotnie zmienia urlop rodzicielski szczególnie dla ojców. Ojcowie będą mogli skorzystać z czterech miesięcy tego urlopu, z czego dwa miesiące będą przysługiwać wyłącznie im i nie będą podlegać przeniesieniu na drugiego rodzica. Aby urlop nie przepadł, ojciec dziecka będzie musiał wykorzystać go w naturze i zgodnie z przeznaczeniem. To duża zmiana, przed którą stanie polski ustawodawca, także w kontekście kosztów świadczeń, które – ze względu na zwykle wyższe zarobki mężczyzn – będą musiały ulec zwiększeniu. A zachęcanie – szczególnie ojców – do korzystania z urlopów rodzicielskich jest priorytetem unijnym i zostało wskazane w uzasadnieniu dyrektywy jako jeden z wymogów zapewnienia równości kobiet i mężczyzn w dziedzinach zatrudnienia, pracy i wynagrodzenia. Pewną nowością są regulcje art. 6 dyrektywy regulujące prawo do urlopu opiekuńczego. Ten rodzaj urlopu będzie przysługiwał w wymiarze pięciu dni roboczych w roku. Urlop będzie mógł zostać przyznany na krewnego potrzebującego opieki lub wsparcia bądź w razie konkretnego przypadku. Zgodnie z zapisami dyrektywy „krewny” oznacza syna, córkę, matkę, ojca, małżonka (małżonkę) lub partnera (partnerkę) w związku partnerskim, w przypadku gdy prawo krajowe uznaje takie związki partnerskie. Na gruncie polskiego prawa pracy częściową egzemplifikacją zapisów dyrektywy są przepisy art. 188 w zakresie dni wolnych na opiekę na dzieckiem do lat 14 – stu. Niewątpliwie jednak polskie prawodawstwo będzie musiało uwzględnić zarówno zwiększenie wymiaru opieki jak i rozszerzenie katalogu osób, nad którymi będzie ona sprawowana. Całkiem nowym rodzajem usprawiedliwionej absencji będzie zgodnie z art. 7 dyrektywy czas wolny od pracy z powodu działania siły wyższej w pilnych sprawach rodzinnych spowodowanych chorobą lub wypadkiem, jeżeli niezbędna jest natychmiastowa obecność pracownika. W przepisach prawa polskiego kwestie związane z rodzajami nieobecności w pracy i podstawami ich usprawiedliwiania zawarte są w Rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 15 maja 1996 r. w sprawie sposobu usprawiedliwiania nieobecności w pracy oraz udzielania pracownikom zwolnień od pracy. Funkcjonuje także instytucja urlopu „na żądanie”, który w takich właśnie sytuacjach powinien być wykorzystywany. Decyzje o usprawiedliwianiu konkretnej nieobecności pozostają w gestii uznania pracodawcy. Zatem można przyjąć, że – o ile nie będzie woli przenoszenia zapisów do innych aktów prawnych – z punktu widzenia pracodawców niewiele powinno się zmienić. Obecne przepisy umożliwiają swobodne stosowanie zapisanych w dyrektywie praw. Może się jednak okazać, że punkt widzenia pracowników będzie odmienny i ustawodawca zdecyduje się formalnie usankcjonować nowy rodzaj absencji i zwiększyć wymiar dni wolnych od pracy. Kolejnym istotnym zapisem jest art. 9 dyrektywy, który wprowadza rozwiązanie mające ułatwiać osiągnięcie równowagi pomiędzy życiem zawodowym a prywatnym rodziców i opiekunów. Takim rozwiązaniem ma być elastyczna organizacja pracy. Dyrektywa przyznaje taką możliwość pracującym rodzicom a także opiekunom dzieci w wieku do 8 lat. Elastyczność może wyrażać się w pracy zdalnej, hybrydowej, elastycznych rozkładach czasu pracy, zmianie wymiaru czasu pracy i co do zasady powinna być wykorzystana w okresie sprawowania opieki nad dziećmi. Być może przepis ten będzie asumptem do dyskusji w kontekście zapisów sankcjonujących pracę zdalną w oczekiwanym przez rynek zakresie i zaowocuje rozszerzeniem elastycznych form pracy na wszystkie grupy pracownicze w całym okresie zatrudnienia, nie tylko na pracowników opiekujących się dziećmi do lat ośmiu. Zapisy projektu zmian do ustawy kodeks pracy oraz niektórych innych ustaw opublikowane w dniu 16 lipca br. w sposób dalece niewystarczający odnoszą się do tego oczekiwanego przez rynek rozwiązania. Oprócz powyżej omówionych – jak się wydaje najistotniejszych zmian – w roku 2022 oczekiwane są także modyfikacje związane pośrednio z omawianymi przepisami, a dotyczące: zrównania wymiaru okresów urlopowych do 26 dni dla wszystkich zatrudnionych (bez konieczności posiadania 10 – letniego stażu pracy); przepisów zapewniających wyrównanie wynagrodzeń kobiet i mężczyzn na równorzędnych stanowiskach; wspomnianych już regulacji dotyczących pracy zdalnej. Jak widać kolejny rok będzie niezwykle intensywny w zakresie ustawodawstwa pracy. Należy mieć nadzieję, że proponowane przez rząd zmiany będą przedstawiane do konsultacji partnerom społecznym z należytym wyprzedzeniem i będą uwzględniać zmienione po okresie pandemii oczekiwania rynku pracy. Anna Chylińska Główny Ekspert ZPP ds. Rynku Pracy Zobacz: Opinia Głównego Eksperta ZPP ds. rynku pracy dot. najważniejszych zmian w prawie pracy na przełomie 2021 i 2022 roku ZPP Jeśli chcesz otrzymywać newsletter - ZPP w Brukseli Kliknij tutaj Zostań członkiem ZPP. Dołącz do nas! Podając swójj adres e-mail wyrażasz zgodę na otrzymywanie informacji od Związku Przedsiębiorców i Pracodawców Wykonująca pracę biurową młodsza księgowa zostanie przeniesiona na inne stanowisko i będzie sekretarką. Czy należy przeprowadzić jej dodatkowe szkolenie stanowiskowe BHP? Izabela, Oleśnica BHP – zmiany od 2019 r. Kodeks pracy jasno przedstawia kwestię szkolenia BHP – pracownika nie wolno dopuścić do pracy bez wymaganych kwalifikacji i umiejętności, ale także bez dostatecznej znajomości przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy. Szkolenia BHP dzielimy przy tym na: wstępne, okresowe. W 2019 r. wprowadzono bardzo ważną zmianę w Kodeksie pracy. Zatrudnieni na stanowisku administracyjno-biurowym zostali mianowicie zwolnieni z obowiązku przeszkolenia okresowego z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy. Co jednak z instruktażem/szkoleniem stanowiskowym? Szkolenie stanowiskowe BHP Instruktaż stanowiskowy to przeszkolenie, które powinno zapewnić pracownikowi zapoznanie się z czynnikami występującymi na danym stanowisku pracy oraz ryzykiem zawodowym związanym z wykonywaną pracą, sposobami ochrony przed zagrożeniami oraz metodami bezpiecznego wykonywania pracy na tym stanowisku. Instruktaż stanowiskowy przeprowadza osoba wyznaczona przez wykonujący pracę na kilku stanowiskach pracy powinien odbyć instruktaż stanowiskowy na każdym z tych stanowisk. Instruktaż stanowiskowy ma różny czas trwania, w zależności od stanowiska pracy. W przypadku pracowników zatrudnianych na stanowiskach administracyjno-biurowych narażonych na działanie czynników uciążliwych szkolenie trwa minimum 2 godziny lekcyjne, czyli 1 godzinę 30 minut. Instruktaż stanowiskowy powinien być przeprowadzony przez osobę wyznaczoną do tego przez pracodawcę, osobę kierującą pracownikami lub pracodawcę – wyłącznie gdy posiadają oni odpowiednie kwalifikacje i doświadczenie zawodowe oraz są przeszkoleni w zakresie metod prowadzenia instruktażu stanowiskowego. Szkolenie stanowiskowe kończy się sprawdzianem wiedzy i umiejętności z zakresu wykonywania pracy zgodnie z przepisami oraz zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy. Test stanowi podstawę dopuszczenia pracownika do wykonywania pracy na określonym stanowisku. Instruktaż stanowiskowy przeprowadza się przed dopuszczeniem do wykonywania pracy na określonym stanowisku: pracownika zatrudnianego na stanowisku robotniczym oraz innym, na którym występuje narażenie na działanie czynników szkodliwych dla zdrowia, uciążliwych lub niebezpiecznych; pracownika przenoszonego na to stanowisko; ucznia odbywającego praktyczną naukę zawodu oraz studenta odbywającego praktykę studencką. Odbycie instruktażu ogólnego oraz instruktażu stanowiskowego pracownik potwierdza na piśmie, a ta informacja powinna być przechowywana w aktach pracownika. Ile trwa szkolenie stanowiskowe? Szkolenie powinno być prowadzone w formie instruktażu na stanowisku, na którym będzie zatrudniony instruowany pracownik, na podstawie szczegółowego programu opracowanego przez organizatora szkolenia. Instruktaż powinien uwzględniać etapy wskazane poniżej: rozmowa wstępna instruktora z instruowanym pracownikiem; pokaz i objaśnienie przez instruktora całego procesu pracy, który ma być realizowany przez pracownika; próbne realizowanie procesu pracy przez pracownika przy korygowaniu przez instruktora sposobów wykonywania pracy; samodzielna praca instruowanego pracownika pod nadzorem instruktora; sprawdzenie i ocena przez instruktora sposobu wykonywania pracy przez pracownika. Pełny instruktaż trwa co najmniej 8 godzin, a zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 27 lipca 2004 r. w sprawie szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy czas trwania poszczególnych etapów szkolenia prezentuje się następująco: przygotowanie pracownika do wykonywania określonej pracy – 2 godziny; pokaz przez instruktora sposobu wykonywania pracy – 0,5 godziny; próbne wykonanie zadania przez pracownika pod kontrolą instruktora – 0,5 godziny; samodzielna praca pracownika pod nadzorem instruktora – 4 godziny; omówienie i ocena przebiegu wykonywania pracy przez pracownika – 1 godzina. Jeżeli pracownik wykonuje pracę na różnych stanowiskach, szkolenie powinno uwzględniać wszystkie rodzaje prac, które będą należały do zakresu obowiązków pracownika. Zmiana stanowiska a szkolenie stanowiskowe Wstępne szkolenie stanowiskowe BHP w przypadku zmiany stanowiska pracy jest konieczne, gdy w związku ze zmianą stanowiska następuje zmiana warunków techniczno-organizacyjnych na stanowisku. Oznacza to przede wszystkim: zmiany organizacji stanowiska pracy; zmiany procesu technologicznego; wprowadzenie do stosowania substancji o działaniu szkodliwym dla zdrowia albo niebezpiecznym; wprowadzenie nowych lub zmienionych narzędzi, maszyn i innych urządzeń. Jeżeli nie następuje żadne z powyższych lub podobnych zdarzeń, przeprowadzenie dodatkowego stanowiskowego szkolenia BHP nie jest stanowiskowe w przypadku zmiany stanowiska pracy jest konieczne, gdy następuje zmiana warunków techniczno-organizacyjnych na stanowisku. Zmiana stanowiska a szkolenie stanowiskowe – podsumowanie Szkolenie stanowiskowe ma na celu zdobycie przez pracownika wiedzy i umiejętności związanych z danym stanowiskiem pracy. Zaznajomienie z zagrożeniami pozwala pracownikowi na optymalne działanie w niebezpiecznej sytuacji. Dlatego tak ważne jest, aby pracownik, który zmienia stanowisko pracy i przy tym zmianie ulegają warunki szkodliwe, miał przeprowadzone nowe szkolenie stanowiskowe. Pozwala to uniknąć sytuacji, w której zagrożone jest zdrowie, a czasem nawet życie pracownika. W przypadku zmiany stanowiska na takie, na którym czynniki szkodliwe są takie same jak na poprzednim, pracodawca nie ma obowiązku przeprowadzenia instruktażu stanowiskowego. Wojewoda mazowiecki Konstanty Radziwiłł powołał pięciu nowych konsultantów wojewódzkich. Dziewięciu dotychczasowym konsultantom wręczył też akty powołania na kolejną kadencję. 19 maja 2022 r. w Mazowieckim Urzędzie Wojewódzkim odbyła się uroczystość wręczenia powołań i podziękowań wojewódzkim konsultantom medycznym. Fot. Mazwiecki Urząd Wojewódzki w Warszawie - Życzę Państwu, żeby praca konsultanta było owocna, jeżeli chodzi o działania organizacyjne na rzecz lepszego systemu zdrowia w różnych obszarach. Tym z Państwa, którzy kończą swoją misję, bardzo serdecznie dziękuję za wysiłek oraz dyspozycyjność w lepszych, ale i też gorszych chwilach. A tym, którzy otrzymali i przyjęli nominację, bardzo serdecznie dziękuję i mam nadzieję na dobrą współpracę – powiedział Konstanty Radziwiłł. W trakcie uroczystości podziękowano prof. dr. hab. n. med. Arturowi Niedzielskiemu, który przestał pełnić funkcję konsultanta wojewódzkiego w dziedzinie otorynolaryngologii. Akt powołania do pełnienia funkcji konsultanta medycznego z rąk wojewody mazowieckiego odebrali: mgr Jolanta Oszust - pielęgniarki oddziałowej Szpitalnego Oddziału Ratunkowego w Nowodworskim Centrum Medycznym, została powołana do pełnienia funkcji konsultanta wojewódzkiego w dziedzinie pielęgniarstwa ratunkowego;mgr Magdalena Niedzielko - farmaceutka kliniczna w Szpitalu Medicover w Warszawie, do pełnienia funkcji konsultanta wojewódzkiego w dziedzinie farmacji klinicznej;Magdalena Wrońska-Sobolewska - kierownik Warszawskiego Oddziału Mazowieckiego Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy, została powołana do pełnienia funkcji konsultanta wojewódzkiego w dziedzinie medycyny pracy;dr hab. n. med. Piotr Szopiński - kierownik Kliniki Chirurgii Naczyniowej w Instytucie Hematologii i Transfuzjologii w Warszawie, został powołany do pełnienia funkcji konsultanta wojewódzkiego w dziedzinie chirurgii naczyniowej;dr hab. n. med. Beata Pyrżak - kierownik Oddziału Klinicznego Endokrynologii i Pediatrii Uniwersyteckiego Centrum Klinicznego Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego, została powołana do pełnienia funkcji konsultanta wojewódzkiego w dziedzinie endokrynologii i diabetologii dziecięcej. Akt powołania na kolejną kadencję do pełnienia funkcji konsultanta medycznego z rąk wojewody odebrali: prof. nadzw. dr hab. n. med. Marzena Olesińska - kierownik Kliniki i Polikliniki Układowych Chorób Tkanki Łącznej w Narodowym Instytucie Geriatrii, Reumatologii i Rehabilitacji w Warszawie, została powołana do pełnienia funkcji konsultanta wojewódzkiego w dziedzinie reumatologii;dr hab. n. med. Józef Knap – emerytowany profesor Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego, został powołany do pełnienia funkcji konsultanta wojewódzkiego w dziedzinie medycyny morskiej i tropikalnej;dr n. med. Maciej Nowak - adiunkt Zakładu Chorób Błony Śluzowej i Przyzębia w Uniwersyteckim Centrum Stomatologii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego, został powołany do pełnienia funkcji konsultanta wojewódzkiego w dziedzinie periodontologii;dr hab. n. med. Jacek Lewandowski – kierownika Kliniki Chorób Wewnętrznych, Nadciśnienia Tętniczego i Angiologii Uniwersyteckiego Centrum Klinicznego Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego, został powołany do pełnienia funkcji konsultanta wojewódzkiego w dziedzinie hipertensjologii;mgr Anna Dudek - dyrektor ds. pielęgniarstwa w Mazowieckim Szpitalu Wojewódzkim Drewnica Sp. z została powołana do pełnienia funkcji konsultanta wojewódzkiego w dziedzinie pielęgniarstwa psychiatrycznego;mgr Małgorzata Giemza – specjalistka ds. epidemiologii w Zespole Kontroli Zakażeń Szpitalnych Instytutu Hematologii i Transfuzjologii w Warszawie, została powołana do pełnienia funkcji konsultanta wojewódzkiego w dziedzinie pielęgniarstwa epidemiologicznego;dr n. med. Lidia Popek - kierownik Oddziału Psychiatrycznego dla Dzieci w Mazowieckim Centrum Neuropsychiatrii w Zagórzu k. Warszawy, została powołana do pełnienia funkcji konsultanta wojewódzkiego w dziedzinie psychiatrii dzieci i młodzieży. Do zadań konsultantów należy przeprowadzanie kontroli podmiotów leczniczych w zakresie jakości świadczeń oraz przeprowadzanego kształcenia i doskonalenia zawodowego. Rolą konsultantów jest też przygotowywanie informacji o zasobach i potrzebach kadrowych w ich specjalizacjach. W województwie mazowieckim powołanych jest ponad stu konsultantów z różnych dziedzinach medycyny, farmacji i ochrony zdrowia. Ich kadencja trwa pięć lat. Pełen wykaz, wraz z danymi kontaktowymi, jest dostępny na stronie internetowej Mazowieckiego Urzędu Wojewódzkiego, w zakładce Zdrowie. Źródło: ZOBACZ TAKŻE: Nowi profesorowie nauk medycznych i n. o zdrowiu Malwina Wrotniak2020-10-01 06:00, 08:41redaktor naczelna 06:00aktualizacja2020-10-01 08:41/ ShutterstockBiznes podkręca efektywność automatyzacją, postępuje cyfryzacja usług, a publiczne wsparcie płynie tylko dla wybranych kierunków rozwoju gospodarki. To wszystko sprawi, że w kolejnych latach polski rynek pracy będzie ulegał nieodwracalnym zmianom. Znikną niektóre miejsca pracy, pojawią się nowe. Z rządowych dokumentów da się wyczytać sporo na ten temat. Za kilka, kilkanaście lat trudno będzie powiedzieć, że nikt nie uprzedzał. Chociaż nie zawsze wprost, to w strategiach, raportach czy oficjalnych stanowiskach sygnowanych przez różne resorty od kilku lat przywoływane są te same symptomy kolejnej transformacji rynku pracy. "Kolejnej", bo przecież, jak powiadał podtytuł tegorocznej edycji Masters&Robots, żyjemy w "never normal world". Ciągle coś się zmienia. Po erze maszyny parowej, elektryczności i komputeryzacji, czas na przemysł technologicznych innowacji opartych na nowym surowcu - danych. Nikt tu nie odkrywa Ameryki - o przetasowaniach na rynku pracy mówi się tak samo za oceanem, na Starym Kontynencie, jak i dalekiej (choć pod niektórymi względami będącej przed innymi) Azji. Retoryka jest zawsze podobna - zaczyna się od szumnych haseł na temat globalizacji, światowego wyścigu technologicznego, potencjału sztucznej inteligencji (SI), a kończy na jutrze pracowników stojących przy taśmie produkcyjnej, sprzedawców, księgowych, ... i tak dalej, w zależności od przyjętego horyzontu czasowego. Nie chodzi o żadną dystopię, "świt robotów" rodem z Martina Forda czy rozlew "useless class" (z ang. bezużyteczna klasa), którą straszy Harari. Raczej o nieuniknione konsekwencje trudnej już do zatrzymania automatyzacji w gospodarce. Specjalny komitet przy Radzie Ministrów odnosi się do niej w przyjętej ostatnio strategii rozwoju sztucznej inteligencji w Polsce, którą niedawno opisywaliśmy. Warto do niej wrócić raz jeszcze, bo nie brakuje tam wskazówek w zakresie tzw. kompetencji przyszłości. Takich treści nie brakuje też w wielu innych publikacjach, pod którymi podpisują się ministerstwa cyfryzacji, pracy czy nauki albo podmioty im podlegające. W każdym rząd ostrzega, że nadchodzą zmiany i namawia, żeby się do nich przygotować. Z lektury kilku oficjalnych, będących w powszechnym obiegu dokumentów tego rodzaju, warto wyjąć choćby garść prognoz o przyszłym rynku pracy. Niech będzie, że dwadzieścia. Automatyzacja procesów pozbawi część osób dotychczasowych miejsc pracy. Wygrają ci, którzy będą potrafili skutecznie i możliwie szybko przekwalifikować Najtrudniejsza będzie sytuacja osób wykonujących proste, rutynowe zadania - tę pracę maszyny czy SI przejmą w pierwszej kolejności. "Roboty zastępują pracę magazynierów, montażystów, sprzedawców, a to prawdopodobnie dopiero początek."4 Na rynku będzie potrzeba kompetencji miękkich. Liczyć się będą przywództwo, komunikacja, praca zespołowa, uczenie się, rozwiązywanie problemów, zdolności negocjacyjne, ale też wystąpienia publiczne. Tego rodzaju umiejętności ułatwiają rozwój nowych, kreatywnych firm i skuteczną walkę konkurencyjną w obszarze nowych Zaawansowana analityka danych to jedna z najważniejszych kompetencji przyszłości. Dane będą podstawowym surowcem przy budowie i wdrażaniu wielu nowych rozwiązań Na krajowym rynku nadal będzie potrzeba programistów. Szacuje się, że dziś brakuje ich ok. 30 Na rynku brakuje kompetencji związanych z rozwojem internetu rzeczy (IoT). "System edukacyjny w obecnym kształcie nie zapewnia dostatecznego napływu wykwalifikowanych kadr o specjalności IoT".2 Na rynku pojawią się zupełnie nowe zawody, dziś jeszcze nie Firmy będą potrzebowały specjalistów od relacji maszyna-człowiek. Oni nauczą zespoły ludzkie, jak efektywnie współpracować z maszynami w firmach, w których postępuje automatyzacja Połączenie kompetencji cyfrowych i pozapoznawczych ma być najbardziej pożądanym przez pracodawców zestawem Jako społeczeństwo demograficznie starzejące się, funkcjonując w ramach gospodarki powinniśmy nastawić się na kształcenie ustawiczne, czyli rzeczywiste pozyskiwanie nowych kompetencji przez całe swoje zawodowe życie. "System oparty na zmianach stanowisk zastępowany zostaje modelem, który wymaga od pracownika ciągłego rozwoju, zdobywania nowych umiejętności i poszukiwania dla siebie nowych ról".3 Do rozwoju sztucznej inteligencji konieczni będą: architekci nowych rozwiązań, analitycy danych i wdrożeniowcy Potrzeba będzie osób z wysokimi kwalifikacjami. "Według prognoz do 2025 roku w Polsce większość stanowisk pracy będzie wymagać wysokich kwalifikacji".3 W zdecydowanej większości miejsc pracy wymagany jest i nadal będzie pewien poziom umiejętności Elastyczność to jeden z ważniejszych atrybutów pracownika przyszłości. Nie jeden wyuczony zawód na całe życie, ale otwartość na zmiany. Wielu przyszłych potrzeb rynku nie da się w przemyśle nastawionym na innowacje przewidzieć. Warto będzie umieć reagować na zgłaszane nowe zapotrzebowanie na rynku pracy. Uczelnie będą potrzebowały pracowników - specjalistów od nowych technologii, którzy zdołają wykształcić kolejne pokolenia specjalistów w dopiero rozwijających się dziedzinach. Uczelnie muszą otworzyć się na współpracę z wykładcowcami-praktykami "Do 2025 r. w samej Polsce będziemy potrzebować około 200 000 specjalistów zajmujących się wdrażaniem sztucznej inteligencji".8 Rozwój SI w Polsce będzie wymagał pracy prawników i etyków. Część już dostępnych, nowatorskich rozwiązań nie ma pokrycia w obecnej literze prawa i wzbudza kontrowersje przy próbie interpretacji obowiązujących przepisów. W wielu opracowaniach podkreśla się również znaczenie zabezpieczenia ram prawnych dla przyszłych Potrzeba specjalistów z wykształceniem w kierunku: automatyka, elektromechanika, elektronika, elektryka czy programowanie. Między inymi te zawody znalazły się na opublikowanej w 2020 r. liście profesji o szczególnym znaczeniu dla Praca zespołowa będzie zyskiwała na znaczeniu. Jak tłumaczy w jednej ze swoich publikacji Ministerstwo Edukacji Narodowej, po osiągnięciu pewnego pułapu zamożności "do którego zbliża się Polska", na znaczeniu zyskuje tzw. kapitał społeczny, czyli zaufanie ułatwiające współpracę międzyludzką. Wtedy to praca zespołowa staje się elementem przewagi konkurencyjnej w biznesie. Kompetencje sprzyjające pracy w zespole to zdolność do osiągania kompromisu poprzez bycie Rząd chce zwiększać rolę kobiet w rozwoju technologii opartych na SI. Ma to zmniejszać ryzyko tzw. biasów, uprzedzonych algorytmów faworyzujących wybrane przedmioty Nowoczesny przemysł opiera się na innowacjach, zapisano w Strategii na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju do roku 2020 (z perspektywą do 2030 r.). "Bazuje na cyfryzacji i zaawansowanej automatyzacji. Taki przemysł staje się bardziej wydajny, elastyczny i konkurencyjny. Podstawowe działania (rządu - red.) będą koncentrowały się na tworzeniu warunków dla powstania i wdrażania innowacyjnych rozwiązań w przemyśle". Ścieżki są dwie. Polska jako kraj quasi-rzemieślniczy, z tanią siłą roboczą, jak dzisiaj, albo Polska - uczestnik technologicznego wyścigu krajów. Rząd wielokrotnie powtarzał, że jest już późno, ale nie zbyt późno i że trzeba biec do przodu. Ze wszystkimi tego konsekwencjami. Źródła: 1 "Polityka Rozwoju Sztucznej Inteligencji w Polsce"; 2 "IoT w polskiej gospodarce. Raport grupy roboczej do spraw interenetu rzeczy przy Ministerstwie Cyfryzacji"; 3 "Zintegrowana strategia umiejętności 2030" - MEN 2019; 4 "Dziedzictwo dla przyszłości. Ponowne wykorzystanie zasobów cyfrowych w edukacji" - FINA i MKiDN 2018; 5 Obwieszczenie w sprawie prognozy zapotrzebowania na pracowników w zawodach szkolnictwa branżowego; 6 Stanowisko Rządu ws. Komunikatu Komisji do Parlamentu Europejskiego i Rady: Biała Księga „Sztuczna Inteligencja - Europejskie podejście do doskonałości i zaufania”; 7 "Rynek pracy, edukacja, kompetencje. Aktualne trendy i wyniki badań", PARP 2019; 8 "Monitoring trendów w innowacyjności. Raport 7" - PARP 2019. Źródło: W trakcie zatrudnienia może zdarzyć się sytuacja przeniesienia pracownika na inne stanowisko. Przeniesienie na inne stanowisko może być wynikiem awansu, prośby i wniosku pracownika o przeniesienie lub może być spowodowane likwidacją stanowiska dotychczas zajmowanego przez pracownika. Przy zmianie stanowiska przez pracownika, pracodawca musi pamiętać o dwóch ważnych kwestiach wynikających z przepisów dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy. Jednym z podstawowych obowiązków pracownika jest poddawanie się badaniom profilaktycznym, w skład których wchodzą badania wstępne, okresowe i kontrolne. Kolejnym podstawowym obowiązkiem pracownika jest udział w szkoleniach z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy. Badania profilaktyczne pracowników powinny być wykonywane z uwzględnieniem narażenia na konkretne czynniki szkodliwe lub uciążliwe występujące na stanowisku pracy badanego pracownika i mają za zadanie stwierdzenie u badanego braku przeciwwskazań lub też istnienie przeciwwskazań zdrowotnych do pracy na określonym stanowisku i w narażeniu na określone czynniki szkodliwe i uciążliwe. Szkolenia z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy mają za zadanie zapoznanie pracownika z czynnikami środowiska pracy występującymi na konkretnym stanowisku pracy. Badania lekarskie Zgodnie z art. 229 par. 4 Kodeksu pracy, pracodawca nie może dopuścić pracownika do pracy bez aktualnego orzeczenia lekarskiego stwierdzającego brak przeciwwskazań do pracy na określonym stanowisku w warunkach pracy opisanych w skierowaniu na badania lekarskie. Ponadto, zgodnie z art. 229 Kodeksu pracy, wstępnym badaniom lekarskim, podlegają: 1) osoby przyjmowane do pracy; 2) pracownicy młodociani; 3) pracownicy przenoszeni na stanowiska pracy, na których występują czynniki szkodliwe dla zdrowia lub warunki uciążliwe. Pracownik, który posiada aktualne badania lekarskie stwierdzające zdolność do wykonywania pracy na danym stanowisku ale zmienia stanowisko pracy powinien otrzymać od pracodawcy skierowanie na badania wstępne pod warunkiem zmiany środowiska pracy. Przy zmianie stanowiska, warunki pracy ulegają często znacznej zmianie. Należy jednak ustalić czy będą na nim występowały czynniki szkodliwe dla zdrowia lub warunki uciążliwe. W przypadku wystąpienia takich warunków pracownik będzie musiał odbyć badania wstępne. Sama zmiana nazwy stanowiska nie powoduje obowiązku ponownego poddania się badaniom lekarskim przez pracownika. Jeżeli zmiana stanowiska wiąże się ze zmianą charakteru pracy, w tym również nowymi zagrożeniami, pracodawca powinien skierować pracownika na ponowne badania wstępne. Jeżeli zmiana dotyczy przeniesienia pracownika np. ze stanowiska „pracownik biurowy” na stanowisko „specjalista ds. personalnych”, na których to stanowiskach zagrożenia są identyczne, a różnica polega jedynie na innym zakresie realizowanych zadań, nie ma konieczności kierowania pracownika na ponowne badania. Należy jednak wziąć po uwagę obowiązek spoczywający na pracodawcy a wynikający z art. 229 par. 4 Kodeksu pracy. Część praktyków prawa pracy uważa, że mimo braku zmiany czynników szkodliwych, sama zmiana stanowiska – nazwy zajmowanego przez pracownika stanowiska, stanowi podstawę do przeprowadzenia ponownie wstępnych badań lekarskich, ponieważ zgodnie z brzmieniem przepisu: pracodawca nie może dopuścić pracownika do pracy bez aktualnego orzeczenia lekarskiego stwierdzającego brak przeciwwskazań do pracy na określonym stanowisku. Zaświadczenie lekarskie zawiera informację o zdolności do wykonywania pracy na konkretnym, wyraźnie wskazanym stanowisku pracy. Osobiście uważam, że ze względu na bezpieczeństwo pracownika, warto ponieść dodatkowy koszt badań lekarskich i przy każdej zmianie stanowiska kierować pracownika do wykonania wstępnych badań lekarskich. Jednym z najważniejszych obowiązków pracodawcy związanych z badaniami profilaktycznymi jest wydanie skierowania zawierającego opis warunków pracy uwzględniający informacje o występowaniu na stanowisku pracy czynników niebezpiecznych, szkodliwych dla zdrowia lub czynników uciążliwych i innych wynikających ze sposobu wykonywania pracy, z podaniem wielkości narażenia oraz aktualnych wyników badań i pomiarów czynników szkodliwych dla zdrowia, wykonanych na tych stanowiskach. W oparciu o powyższe informacje lekarz medycyny pracy (nie pracodawca) określa zakres badania profilaktycznego i w razie potrzeby zleca również niezbędne badania specjalistyczne – np. psychologiczne, okulistyczne oraz określa jego częstotliwość. Szkolenie BHP Zgodnie z art. 237 (3) Kodeksu pracy, nie wolno dopuścić pracownika do pracy, do której wykonywania nie posiada on wymaganych kwalifikacji lub potrzebnych umiejętności, a także dostatecznej znajomości przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy. Pracodawca jest obowiązany zapewnić przeszkolenie pracownika w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy przed dopuszczeniem go do pracy oraz prowadzenie okresowych szkoleń w tym zakresie. Szkolenie pracownika przed dopuszczeniem do pracy nie jest wymagane w przypadku podjęcia przez niego pracy na tym samym stanowisku pracy, które zajmował u danego pracodawcy bezpośrednio przed nawiązaniem z tym pracodawcą kolejnej umowy o pracę. W związku ze zmianą stanowiska dotychczas zajmowanego przez pracownika, pracodawca ma obowiązek skierować pracownika na dodatkowe przeszkolenie z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy, czyli tzw. instruktaż stanowiskowy. Zgodnie z art. 11 Rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 27 lipca 2004 r. w sprawie szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy, instruktaż stanowiskowy przeprowadza się przed dopuszczeniem do wykonywania pracy na określonym stanowisku: 1) pracownika zatrudnianego na stanowisku robotniczym oraz innym, na którym występuje narażenie na działanie czynników szkodliwych dla zdrowia, uciążliwych lub niebezpiecznych; 2) pracownika przenoszonego na stanowisko robotnicze lub inne, na którym występuje narażenie na działanie czynników szkodliwych dla zdrowia, uciążliwych lub niebezpiecznych; 3) ucznia odbywającego praktyczną naukę zawodu oraz studenta odbywającego praktykę studencką. Ponadto pracownik wykonujący pracę na kilku stanowiskach pracy powinien odbyć instruktaż stanowiskowy na każdym z tych stanowisk. Instruktaż stanowiskowy powinien zostać przeprowadzony przez bezpośredniego przełożonego przed dopuszczeniem do wykonywania pracy na określonym stanowisku. Instruktaż powinien zapewnić pracownikowi zapoznanie się z czynnikami środowiska pracy występującymi na konkretnym stanowisku pracy i ryzykiem zawodowym związanym z wykonywaną pracą, sposobami ochrony przed zagrożeniami, jakie mogą powodować te czynniki oraz metodami bezpiecznego wykonywania pracy na konkretnym stanowisku.

kolejne zmiany na stanowiskach pracy