Choroba Leśniowskiego-Crohna (ChL-C) jest chorobą dorosłych, ale coraz częściej jest rozpoznawana również u dzieci i młodzieży. Najczęściej zapadają na nią osoby w wieku 20–30 lat. U 15% pacjentów choroba rozpoczyna się już w wieku dziecięcym, a nawet niemowlęcym, i w tej jednostce chorobowej nie stwierdza się preferencji Zakrzepowo-zarostowe zapalenie naczyń, zakrzepowo-zarostowe zapalenie tętnic i żył obwodowych, Choroba Buergera – odcinkowe, wieloogniskowe zapalenie małych i średnich tętnic i żył o postępującym przebiegu. Występuje najczęściej u młodych mężczyzn palących papierosy, szczególnie w krajach śródziemnomorskich. Choroby Buergera nie należy mylić z miażdżycą zarostową Choroby metaboliczne u dzieci – zrób badania, które je szybko wykryją! 👉 Choroby metaboliczne, to grupa kilkuset chorób, które wynikają z nieprawidłowego działania organizmu. Nie są one zauważalne 'na pierwszy rzut oka’, ponieważ w przebiegu tych chorób szwankują elementy, których nie widzimy – bardzo malutkie cząsteczki Grzegorz Południewski: PMS to choroba, a nie wredna, cykliczna przypadłość, która sprawia, że kobieta jest rozdrażniona, kłótliwa i zrzędliwa Angelina Ziembińska: jeśli chodzi o cukrzycę, to wydaje mi się, że kobiety mają trudniej… Choroba sieroca dotyka nie tylko wychowanków domu dziecka. Objawia się także u dzieci z rodzin dysfunkcyjnych, ale i pełnych, zwykle w sytuacji, gdy ich potrzeby emocjonalne nie zostały zaspokojone. Brak przywiązania do opiekunów oraz uczucie odtrącenia wywołują wiele niepokojących objawów. Co warto wiedzieć o chorobie sierocej? Początkowo ten typ kardiomiopatii rozpoznawano głównie u dzieci, ale dziś już wiadomo, że dotyczy również dorosłych w różnym wieku. Z powodu zaburzenia w zrastaniu się beleczek mięśniowych miokardium, które prawidłowo zachodzi na etapie rozwoju wewnątrzmacicznego, powstaje patologiczne nadmierne beleczkowanie mięśnia lewej 7RVyzPc. Z najnowszych ustaleń dwóch zespołów brytyjskich specjalistów z Londynu oraz Glasgow wynika, że powodem ostrego zapalenia wątroby u dzieci mogą być wirusy, w tym adenowirusy Według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) dotychczas ostre zapalenie wątroby wykryto u ponad 1000 dzieci w 35 krajach. Ofiarami są maluchy poniżej piątego roku życia U niektórych z nich przebieg choroby był tak ciężki, że dla ratowania ich życia konieczne były przeszczepy wątroby. W Wielkiej Brytanii przeprowadzono z tego powodu 12 takich transplantacji Według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) dotychczas ostre zapalenie wątroby wykryto u ponad 1000 dzieci w 35 krajach. Ofiarami są maluchy poniżej piątego roku życia. U niektórych z nich przebieg choroby był tak ciężki, że dla ratowania ich życia konieczne były przeszczepy wątroby. W Wielkiej Brytanii przeprowadzono z tego powodu 12 takich transplantacji. Co ustalili badacze z Wielkiej Brytanii? Od początku podejrzewano, że jedną z przyczyn ostrego zapalenia wątroby u dzieci może być zakażenie wirusowe, wywołane najprawdopodobniej przez adenowirusy. Później to podważano, adenowirusy na ogół nie są groźne, powodują na przykład przeziębienia oraz dolegliwości żołądkowe. Z najnowszych ustaleń dwóch zespołów brytyjskich specjalistów z Londynu oraz Glasgow wynika, że powodem choroby są jednak wirusy - poinformował BBC News. Uważają oni, że doprowadzają do niej właśnie adenowirusy oraz (lub) inne wirusy w koinfekcji z innymi patogenami, takimi jak adenowirusy. Wykluczono jednocześnie jakiekolwiek związane z wirusem SARS-CoV-2 wywołującym Covid-19. Epidemia ostrego zapalenia wątroby u dzieci pośrednio jest związana z pandemią Wybuch epidemii ostrego zapalenia wątroby u dzieci pośrednio jest jednak związany z pandemią. Jeden z badaczy wirusolog prof. Judith Breuer z University College of London wyjaśnia, że lockdown sprawił, że układ immunologiczny wielu małych dzieci nie był dostatecznie "ćwiczony" poprzez kontakt z innymi osobami i przenoszonymi przez nie drobnoustrojami. "W czasie lockdownu dzieci nie stykały się ze sobą i nie przenosiły na siebie wirusów. Nie zbudowały zatem odporności przeciwko powszechnie występującym infekcjom, które zwykle bez trudu zwalczają" - zaznacza. Po zniesieniu ograniczeń maluchy znowu się spotykały, a wraz z tym zaczęły krążyć wirusy narażając je na różnego typu zakażenia. "Nie wszystko zostało jeszcze wyjaśnione" Nie oznacza to jednak, że wszystkie dzieci są w jednakowym stopniu narażone na mało dotąd groźne infekcje. Takie choroby, jak ostre zapalenie wątroby, zdarzają się jedynie u dzieci z odpowiednimi predyspozycjami genetycznymi. Prof. Emma Thomson z University of Glasgow zwraca uwagę, że nie wszystko zostało jeszcze wyjaśnione. "Niezbędne są badania potwierdzające rolę AAV2 (adenowirusów) w rozwoju zapalenia wątroby u dzieci" - podkreśla. Należałoby wykazać, że szczyt zakażeń wywołanych przez ten drobnoustrój zbiega się ze wzrostem zachorowań na ostre zapalenie wątroby u dzieci z większymi do tego predyspozycjami. Dowiedz się więcej na temat: Choroba Buergera to zapalenie obwodowych tętnic i żył o charakterze zakrzepowo–zarostowym. Jej skutki są niemal identyczne, jak w przebiegu miażdżycy kończyn dolnych. Choroba Buergera- objawy, przyczyny, diagnostyka, dieta. Zobacz, co warto wiedzieć! Choroba Buergera, choć efektem nie różni się właściwie od miażdżycy, jest klasyfikowana jako odrębna jednostka chorobowa. Wynika to z przyczyn leżących u powstawania zmian. W przypadku choroby Buergera przyczyną są zmiany zapalne i rozrostowe śródbłonka wewnętrznego naczyń, a dodatkowo towarzyszą im zmiany zakrzepowe i zapalne. Oprócz tętnic atakowane są również żyły. To najczęstsza przypadłość wśród osób uzależnionych od palenia tytoniu. Dowiedz się więcej! Choroba Buergera - objawy, przyczynyNajbardziej wyraźnym sygnałem świadczącym o możliwości choroby Buergera, jest bolesność miejsca, w którym krążenie krwi jest zaburzone. Dotyczy to (podobnie jak w przypadku miażdżycy) przede wszystkim pozostałych, najczęściej występujących objawów można zaliczyć również: Parestezje łydek Ból łydek Ból stóp Sinienie kończyn Uczucie zimnych kończyn Napadowe, miejscowe bóle, przypominające skurcze Owrzodzenia w miejscu uszkodzenia naskórka kończyn dolnych W bardzo zaawansowanym stadium choroby – martwica palców stóp. Jak dotąd nie odkryto bezpośredniej przyczyny choroby Buergera. Zakłada się, że wpływ mogą mieć następujące czynniki: Zaburzenie działania układu odpornościowego organizmu Zakażenie bakterią, wirusem bądź grzybem Palenie tytoniu. Zaniechanie leczenia choroby Buergera skutkuje zaostrzeniem objawów, do którego dochodzi zapalenie żył Buergera – diagnostykaPodstawą do rozpoznania choroby jest dokładny wywiad z pacjentem, uzupełniony dobranymi na jego podstawie badaniami. Jeśli pacjent pali papierosy, podejrzenia w kierunku choroby Buergera nabierają od razu większej słuszności. Do takich badań zalicza się między innymi: Pomiar ciśnienia tętniczego – ale metodą USG. Badanie histopatologiczne żył. Ateriografia. Badanie poziomu hemoglobiny tlenkowowęglowej Test Allena. Choroba Buergera – dietaOprócz leczenia farmakologicznego, w przebiegu choroby Buergera zaleca się również zmianę trybu życia. Podstawą jest rzucenie palenia, zmiana nawyków żywieniowych, a także odpowiednie nawadnianie organizmu. Trzeba także przykładać większą uwagę do sposobu ubierania się – nie można dopuszczać do przemrożenia kończyn. Zalecana jest również większa dawka codziennej aktywności fizycznej i unikanie uszkodzeń naskórka, przede wszystkim w obrębie kończyn rolę odgrywa zdrowa dieta: zaleca się więc dietę niskotłuszczową – podobnie, jak w profilaktyce miażdżycy. Do codziennego menu warto włączyć również cebulę, ze względu na jej właściwości zmniejszające krzepliwość warto także wykonywać regularne ćwiczenia, zalecane typowo właśnie na problemy występujące przy chorobie nieleczonej choroby Buergera są tak samo poważne i przykre, jak w przypadku nieleczenia także: Przełom w leczeniu miażdżycy: odkryto lek rozpuszczający cholesterol Bądź na bieżąco. Polub fanpage Zdrowie Radio Zet na Facebooku! Choroba Buergera, inaczej zakrzepowo-zarostowe zapalenie naczyń, jest chorobą zapalną. W jej przebiegu dochodzi do rozwoju zmian zakrzepowych, a następnie włóknienia małych i średnich tętnic, a także żył, głównie w obrębie kończyn. W ich konsekwencji pojawia się niedrożność i niedokrwienie. Choroba wykazuje silny związek z paleniem tytoniu. W jaki sposób rozwija się choroba Buergera?Zakrzepowo-zarostowe zapalenie naczyń to choroba obejmująca głównie małe i średnie tętnice oraz żyły kończyn dolnych i górnych. Zmiany, choć rzadko, mogą występować również w naczyniach innych łożysk, w tym mózgowym czy trzewnym. W przebiegu choroby w zajętych naczyniach następuje sekwencja zmian. Początkowo rozwija się stan zapalny, a w świetle naczynia powstaje skrzep wypełniający jego wnętrze na pewnym odcinku. Następnie skrzep zaczyna włóknieć. Proces ten postępuje, a w zaawansowanym etapie obejmuje tętnicę na zajętym odcinku wraz z towarzyszącą jej żyłą i zmiany prowadzą do rozwoju niedokrwienia w obszarach położonych za miejscem zamknięcia światła naczynia. Niedokrwione obszary są blade, zimne, często dochodzi do miejscowej martwicy. Niedokrwienie nerwów i tkanek miękkich powoduje dolegliwości bólowe. W przebiegu zaawansowanych zmian martwiczych może dochodzić do samoistnego oddzielania się tych tkanek, np. w obrębie opuszka palca. Choroba Buergera – czynniki ryzyka Choroba trzykrotnie częściej występuje u mężczyzn niż u kobiet, choć u kobiet obserwuje się wzrost liczby zachorowań. Choroba Buergera ma zwykle swój początek między 20. a 25. rokiem życia. Bardzo rzadko diagnozuje się ją po 40. roku życia. W Polsce cierpi na nią ok. 3% wszystkich chorych z niedokrwieniem kończyn. Typowy przebieg choroby ma charakter rzutowo-remisyjny – występują okresy pogorszenia i poprawy stanu klinicznego. Z każdym rzutem choroba postępuje. Obserwuje się samoistne zmniejszanie nasilenia choroby u pacjentów, którzy ukończyli 45-50. rok życia. Etiologia choroby Buergera nie została dotychczas wyjaśniona. Udowodnionym czynnikiem związanym z jej występowaniem jest palenie tytoniu, jednak dokładny mechanizm tej zależności nie jest znany. Wiadomo natomiast, że rzucenie palenia poprawia czynnikami wypływającymi na występowanie choroby mogą być: predyspozycje genetyczne, mechanizmy autoimmunologiczne, nieprawidłowości funkcjonalne śródbłonka naczyń, stany zwiększonej krzepliwości krwi. Choroba Buergera – objawy Głównym objawem zakrzepowo-zarostowego zapalenia naczyń jest ból. W zależności od zaawansowania zmian naczyniowych i tkankowych może mieć on różne nasilenie – od łagodnego, który odpowiada na leczenie paracetamolem w początkowych stadiach, po silny, wymagający leczenia opioidami w przypadku obecności martwicy tkanek. Ból może mieć charakter stały lub napadowy. Może wybudzać chorego w nocy. W najcięższych przypadkach chorzy wymagają interwencji anestezjologicznej i czasowego znieczulenia zewnątrzoponowego. Ponadto u pacjentów występują: chromanie przestankowe – wysiłkowy ból łydek lub stóp, który ustępuje po kilkuminutowym odpoczynku; wynika on ze zwiększonego zapotrzebowania niedokrwionych mięśni na tlen w czasie aktywności; zwiększona wrażliwość na zimno w obrębie dłoni i stóp; objawia się szybkim blednięciem, niekiedy bólem; trwała siność dłoni i stóp; utrwalone zaczerwienienie skóry palców; zapalenie żył powierzchownych – tkliwe czerwone lub różowe grudki podskórne na przebiegu żył powierzchownych widoczne pod skórą kończyn; może występować równocześnie ze zmianami charakterystycznymi dla choroby lub poprzedzać ich wystąpienie; owrzodzenia, zmiany martwicze, głównie w obrębie palców; amputacje, możliwe samoistne oddzielenie zmartwiałej tkanki, np. opuszki palca; zaburzenia czucia w obrębie kończyn, które występują w wyniku niedokrwienia nerwów. Choroba Buergera – diagnostykaW diagnostyce zakrzepowo-zarostowego zapalenia naczyń zastosowanie znajdują badania laboratoryjne, w których, szczególnie w okresach zaostrzeń, obserwuje się wzrost parametrów zapalnych – OB, CRP i fibrynogenu. Stosuje się również USG Dopplera, uwidaczniające przepływ w naczyniach oraz ocenę wskaźnika kostkowo-ramiennego. Arteriografia poprzez podanie kontrastu do naczyń pozwala uwidocznić ich przebieg, zwężenia i niedrożności w badaniu radiologicznym, nie jest jednak konieczna do postawienia diagnozy. W wątpliwych przypadkach badaniu poddaje się wycinek żył powierzchownych objętych zapaleniem. Rozpoznanie stawia się na podstawie kryteriów obejmujących następujące czynniki: wiek w momencie zachorowania, palenie tytoniu, zajęcie kończyn dolnych i górnych, typ niedokrwienia, obecność zapalenia żył powierzchownych, objawy kliniczne, w przypadku TAO-score wyniki badań obrazowych i dodatkowych. Choroba Buergera – leczenie Po rozpoznaniu choroby Buergera należy przede wszystkim natychmiast zaprzestać palenia tytoniu. W leczeniu dolegliwości bólowych, w zależności od ich nasilenia, stosuje się, paracetamol, słabe opioidy i silne opioidy, a niekiedy czasowe znieczulenie zewnątrzoponowe w warunkach szpitalnych. W przypadku owrzodzeń dąży się do ich oczyszczenia i wygojenia. Stosuje się jałowe kompresy z solą fizjologiczną lub opatrunki hydrożelowe. Nie zaleca się miejscowych antybiotyków lub maści. W przypadku martwicy nie ma możliwości przywrócenia żywotności tkanki. Celem jest zasuszenie zakażonej martwicy, niekiedy wymagające dożylnej antybiotykoterapii, a następnie oddzielenie suchej martwicy i wygojenie ubytku, jaki po niej pozostał. Miejscowo stosuje się poliwinylopirolidon. Przy martwicy również nie znajdują zastosowania antybiotyki miejscowe czy maści. W celu poprawy jakości życia u chorych stosuje się procedury poprawiające ukrwienie – nie dają one możliwości wyleczenia, ale mogą zmniejszać nasilenie dolegliwości i spowalniać postęp zmian. W zależności od wskazań w tym celu podaje się dożylne prostanoidy, leki z grupy blokerów kanały wapniowego lub podejmuje się próby postępowania niefarmakologicznego, np. przerywanego ucisku pneumatycznego. Badane są możliwości stosowania terapii eksperymentalnych, np. za pomocą VEGF – czynnika wzrostu. Jeśli chodzi o przeżywalność w chorobie Buergera, rokowanie jest dobre, jednak dolegliwości bólowe i częste amputacje wywołane martwicą powodują spadek jakości życia. Rzucenie palenia poprawia rokowanie i jest podstawą postępowania w przypadku zdiagnozowania choroby Buergera. Przeczytaj również: Paracetamol – właściwości, zastosowanie, interakcje, dawkowanie Choroba Buergera to schorzenie, które najczęściej dotyka mężczyzn między 30. a 40. rokiem życia. Powoduje zapalenie tętnic, bóle kończyn oraz problemy z Buergera – czym jest?Choroba Buergera jest zakrzepowo-zarostowym zapaleniem żył i tętnic. Rozpoczyna się w małych tętnicach kończyn górnych oraz dolnych. Tam dochodzi do nadmiernego liczebnego wzrostu komórek śródbłonka oraz pojawienia się nacieków limfocytarnych. Następnie wytwarza się skrzeplina, która zamyka światło naczynia, a ostatecznie, w przewlekłej fazie choroby, ma miejsce zwłóknienie ściany naczynia i jego zwężenie. W chorobie Buregera może dojść nawet do całkowitego zamknięcia światła naczynia na pewnych odcinkach, co powoduje zwłóknienie okolicznych nerwów oraz się, że na chorobę Buergera najczęściej chorują młodzi mężczyźni, którzy palą tytoń. Używka ta powoduje bowiem znaczne zwężanie się naczyń krwionośnych. Niektórzy specjaliści za przyczynę tej choroby uważają również wadliwe geny oraz niewłaściwe mechanizmy układu Buergera – objawyNajbardziej charakterystycznym objawem choroby Buergera jest chromanie przestankowe. Jest ono następstwem zwężenia się naczyń krwionośnych na pewnych odcinkach tętnic, co prowadzi do gorszego ukrwienia kończyn w określonych miejscach i pogorszony dopływ tlenu. Niedotlenienie oraz niedokrwienie tkanek sprawia, że chory odczuwa mocny ból oraz kurcz mięśni, który uniemożliwia mu naturalne i płynne poruszanie się. Chromanie można rozpoznać po charakterystycznym chodzie z przystankami – chory podczas poruszania się musi robić przerwy, aby odpocząć i odczekać, kiedy ból kończyn dolnych lub górnych w chorobie Burgera objawia się sinieniem palców rąk lub nóg oraz obrzękiem palców o sinoczerwonym zabarwieniu (podobnie jak w zespole Raynauda palce przypominają wałeczki). Do tego dochodzi uczucie drętwienia stóp lub rąk, jak również odczuwanie w nich ciągłego zimna. Jeżeli chory nie przestaje palić tytoniu, dochodzi do kolejnych następstw choroby, czyli bólów spoczynkowych oraz zmian Buergera – diagnostykaDiagnostyka choroby Burgera zaczyna się od przeprowadzenia wywiadu. Lekarz zbiera w nim informacje o rodzaju odczuwanego bólu, wieku pacjenta, epizodach chromania przestankowego itd. W badaniu przedmiotowym sprawdza z kolei czy występują ślady owrzodzeń, sine zabarwienie palców stóp lub rąk, palpacyjnie wyczuwa tętno w tętnicach pacjent musi wykonać szczegółowe badania laboratoryjne, takie jak:parametry wydolności nerek,profil lipidowy,ocenę zaburzeń krzepnięcia,przeciwciała przeciwkolagenowe,przeciwciała toczniowe,przeciwciała antykardiolipinowe,badania w kierunku badaniami laboratoryjnymi zleca się również wykonanie USG, badania radiologicznego oraz badania izotopowego. Wszystkie one mają pomóc odróżnić chorobę Burgera i związane z nią objawy od innych chorób takich jak np.: cukrzyca, miażdżyca zarostowa tętnic kończyn, twardzina układowa, choroba Raynauda, toczeń rumieniowaty, zespół antyfosfolipidowy, mikrozatorowość Buergera – leczenieGłównym celem leczenia choroby Buergera jest poprawa ukrwienia tkanek, wyeliminowanie bólu, usunięcie martwiczych zmian, a w ostateczności amputacja kończyny. Aby leczenie mogło mieć szansę na powodzenie, konieczne jest odstawienie tytoniu (dzięki temu odsetek amputacji można zmniejszyć z 40 do 5 %).W celu poprawy ukrwienia tkanek, stosuje się prostaglandyny, które powodują rozkurcz tętniczek oraz zwieraczy przedwłośniczkowych, hamujących sklejanie się płytek krwi. Do tego podawane są leki takie amlodypina czy nitrendypina (antagoniści wapnia), które doprowadzają do rozkurczu naczyń krwionośnych. W leczeniu farmakologicznym stosowane są też leki przeciwzakrzepowe oraz leczenia obejmuje również włączenie kontrolowanej aktywności fizycznej, która ma na celu poprawę ogólnego krążenia krwi. Ćwicząc, należy zadbać o odpowiednie wygodne ortopedyczne obuwie oraz ochraniacze na Powyższy artykuł nie stanowi porady lekarskiej. Jeśli masz problemy ze zdrowiem, skonsultuj się z lekarzem. Choroba Burgera to zakrzepowo-zarostowe zapalenie tętnic. Jej przyczyny nie są dobrze poznane, ale uczeni przypuszczają, że u jej podłoża leżą zaburzenia immunologiczne. Jakie są przyczyny, objawy i leczenie choroby Burgera? Choroba Burgera to zakrzepowo-zarostowe zapalenie tętnic. Zakrzepowo-zarostowe zapalenie tętnic jest schorzeniem, które rzadko upośledza układ krążenia. Niemniej w Polsce 3 procent osób trafiających do szpitala z powodu niedokrwienia kończyn cierpi na chorobę Burgera. Zwykle są to mężczyźni między 20. a 40. rokiem życia, którzy palą papierosy. Nikotynizm jest przyczyną choroby w 90 proc. przypadków, ale taki sam wpływ na naczynia mają tabletki i plastry z nikotyną. Przyczyną choroby bywa też stan zapalny lub skłonność genetyczna. Pocieszające jest to, że choroba ma tendencję do samoistnego ustępowania po roku życia. Choroba Burgera powoduje zakrzepy w naczyniach i tętnicach Choroba Buergera powoduje powstawanie wewnątrz naczyń licznych zakrzepów, które stopniowo ulegają włóknieniu i doprowadzają do całkowitego zamknięcia naczynia. Takie zmiany najczęściej zachodzą w tętnicach kończyn dolnych, rzadziej górnych, a także w naczyniach mózgowych, wieńcowych, trzewnych czy nerkowych. Cechą choroby jest i to, że poza tętnicami zajmuje ona również żyły i nerwy. Choroba Burgera: objawy Objawem choroby Buergera jest ból, który pojawia się w miejscu nieprawidłowego krążenia, sine zabarwienie skóry i obniżenie temperatury w tej okolicy ciała. Ból, określany jako napadowy lub strzelający, jest związany z niedotlenieniem, co prowadzi do zakwaszenia tkanek. Może też świadczyć o uszkodzeniu nerwów. Niektórzy chorzy skarżą się, że ból stóp pojawia się po wysiłku, np. dłuższym chodzeniu. Poza tym niedokrwienie zwiększa wrażliwość stóp na zimno, a skóra na palcach może mieć sinoczerwone zabarwienie. W miejscach, do których nie dociera właściwa porcja krwi i niesionego przez nią tlenu, łatwo tworzą się choroba nie jest leczona, z czasem dochodzi do całkowitego niedotlenienia tkanek i ich martwicy, czego następstwem jest – niestety – amputacja. Zwykle kończy się na amputacji części lub całych palców stopy, a przy bardziej zaawansowanej chorobie – większych fragmentów nogi. Choroba Burgera: diagnoza Stawiając diagnozę, lekarz bierze pod uwagę wiek pacjenta oraz jego nałogi. Musi się upewnić, że występujące objawy nie są związane z inną chorobą, np. cukrzycą, miażdżycą, zatorowością czy sklerodermią. Jednym z podstawowych badań jest sprawdzenie, czy na tętnicach (piszczelowych, grzbietowych stopy, podkolanowych, łokciowych) jest wyczuwalne tętno. Lekarz zleca także badania laboratoryjne. Jeśli wynik wskazuje przyśpieszone OB oraz podwyższone stężenie fibrynogenu (białko osocza krwi wytwarzane w wątrobie) i CRP (białko ostrej fazy, którego wysokie stężenie we krwi świadczy o zakażeniu, zapaleniu, urazie lub zawale serca) – może podejrzewać chorobę Buergera. Badanie dopplerowskie służy jedynie do wykluczenia istnienia miażdżycy. Ostateczne rozpoznanie stawia się po wykonaniu angiografii, która uwidacznia miejsca zamknięcia tętnic i występowanie krążenia obocznego, czyli istnienie żył o charakterystycznym korkociągowatym kształcie. Jak w chorobie Burgera uratować nogi przed amputacją? Podstawą kuracji jest zaprzestanie palenia papierosów. Pacjent powinien chronić stopy i dłonie (dystalne części ciała) przed zimnem, uciskiem i urazami. Rzucenie palenia jest szczególnie ważne dla osób, które mają owrzodzenia. Odstawienie papierosów sprzyja gojeniu się ran, a powrót do nałogu wiąże się z powstaniem kolejnych ognisk niedokrwienia, czyli zaostrzenia choroby. Owrzodzenia leczy się lekami antyseptycznymi i specjalnymi opatrunkami. Tkanki, które uległy martwicy, usuwa się mechanicznie lub dąży do ich samoistnego oddzielenia się poprzez nakładanie na ranę specjalistycznych preparatów. Ból zwalczany jest lekami, w ciężkich stanach stosuje się opioidy, a także znieczulenie nadoponowe. Leczenie farmakologiczne choroby Burgera polega na przyjmowaniu leków zmniejszających krzepliwość krwi (ASA 75–150 mg/dobę) i poprawiających przepływ naczyniowy. Leczenie chirurgiczne sprowadza się do wykonania protez naczyniowych, w ostateczności amputacji części kończyn. miesięcznik "Zdrowie"

choroba buergera u dzieci